മഴതുള്ളി
ഇന്നും മഴ പെയ്തു ..
ഇന്നും ഞാൻ മഴ നോക്കി നിന്നു ,,
എന്നും ഞാൻ മഴയെ നോക്കിയിരുന്നത് ഒരു യുവ കാമുകന്റെ കണ്ണിലൂടെ ആയിരുന്നു . അപ്പോൾ മഴ പ്രണയവും, വിരഹവും , ആർദ്രതയുംഒക്കെ ആണ് മനസ്സിൽ നിറച്ചിരുന്നത് ..
മഴ നോക്കിനില്ക്കെ ഞാൻ ചെറുതായി.. ചെറുതായി ചെറുതായി ഒരു കുട്ടി ആയി മാറി ..
ഞാൻ മഴത്തുള്ളികളെ ഓർത്തു.. മഴത്തുള്ളിക്ക് ജീവൻ ഉണ്ടെങ്ങിലോ ? അമ്മയായ കാർമേഘത്തെ പിരിയുമ്പോൾ അവനു വേദന ഉണ്ടാവില്ലേ ? ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഭൂമിയിലേക്ക്‌ വീഴുമ്പോൾ പേടിയുണ്ടാവില്ലേ.. നിലത്തു പൊട്ടി തകരുമ്പോൾ വേദനയുണ്ടാവില്ലേ ? ഉണ്ടാവും ..
അല്ലെങ്ങിൽ വൈരമുത്തുവിന്റെ വരികൾ പോലെ "മേഘത്തെ പറ്റിച്ചു മണ്ണിൽ ചേരുന്ന വിരുതൻ ആണോ മഴ " ? എനിക്ക് മഴയെ കുട്ടിയായി കാണാൻ ആണ് ഇഷ്ടം .. ആദ്യമായി സ്കൂളിൽ പോകുന്ന കുട്ടിയെപോലെ , കുട്ടിയായിരുന്ന എന്നെപോലെ അവനും ഉണ്ടാവും പരിഭ്രമവും പരിഭവവും ..
മേഘത്തിന്റെ മടിയിൽ തല ചായ്ച്ചു കിടന്നുറങ്ങുന്ന മഴതുള്ളി . അവനു ചുറ്റും അവന്റെ അമ്മ തന്നെയാണ് .. അമ്മയുടെ രക്ഷ കവചം .. അമ്മയുടെ തണുത്ത തലോടലിൽ മയങ്ങി കിടക്കും .. അമ്മ അവനു കഥകൾ പറഞ്ഞു കൊടുക്കും . അമ്മ കാണുന്ന കാഴ്ചകൾ പറഞ്ഞു കൊടുക്കും . മഴക്കാലം വരുമ്പോൾ ഭൂമിയിലേക്ക്‌ പോകണം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവനു സങ്ങടം വന്നു.. ഒപ്പം പേടിയും.
ഭൂമി എങ്ങനെ ഇരിക്കും ? അങ്ങോട്ടുള്ള യാത്ര എങ്ങനെ ഇരിക്കും ? അവിടെ പോയി ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യാൻ ആണ് ? അവൻ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു .. അപ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞു നീ പോകുന്നത് ഭൂമിയിൽ ജീവൻ നിലനിര്ത്താൻ ആണെന്ന് .. അവിടെ ചെടികൾ മുളക്കാൻ,ജീവികൾക്ക് ദാഹം മാറ്റാൻ , മനുഷ്യന് കൃഷി ചെയ്യാൻ, അത് പാകം ചെയ്യാൻ .. പിന്നെ വൃത്തിയായി ജീവിക്കാൻ എല്ലാം മഴ പെയ്യണം ..
അതൊക്കെ കേട്ടപ്പോൾ അവനു സന്തോഷം തോന്നി . അവന്റെ കൊച്ചു മനസിൽ ഒരായിരം ചിന്തകള് വളര്ന്നു , സ്വയം ഒരു സൂപ്പർ ഹീറോ പരിവേഷം സൃഷ്ടിച്ചെടുത്തു.. അപോഴും ഒറ്റയ്ക്ക് പോകാൻ മടി.. അപോ അമ്മ പറഞ്ഞു അവൻ ഒറ്റക്കല്ല പോവുക എന്ന്.. ഒരായിരം മഴത്തുള്ളികൾ അവന്റെ കൂടെ ഉണ്ടാകും എന്ന് . അപ്പോൾ അവനു വീണ്ടും ധൈര്യം കൂടി .. അവൻ അതിനെക്കുറിച്ച്‌ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു . ഒരായിരം കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം ഒരു യാത്ര..
അതും ഇതുവരെ കാണാത്ത ഒരു നാട്ടിലേക്കു ... അവൻ ആകാംഷയോടെ താഴേക് നോക്കി .അവന്റെ കുഞ്ഞു കണ്ണുകൾക്ക്‌ ഒന്നും വ്യക്തമായ് കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അപ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞു ഇപ്പൊ മഞ്ഞ നിറത്തിൽ കാണുന്ന ഈ വരണ്ട ഭൂമി നീ ചെന്ന് പച്ച ആക്കണം എന്ന് .. അപ്പോൾ ഭൂമി സുന്ദരം ആവും എന്ന്
അങ്ങനെ മഴക്കാലം വന്നെത്തി... അവന്റെ യാത്രക്കുള്ള സമയമായി.. അവൻ അമ്മെയെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു.. ഇനി എനിക്ക് അമ്മയെ കാണാൻ പറ്റില്ലേ ? അമ്മ അവനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു .. എല്ലാ മഴതുള്ളികൾക്കും ഇതാണ് വിധി. പക്ഷെ ചിലർ തിരിച്ചു വരും ..
അതെങ്ങനെ ? അവൻ കണ്ണ് തുടച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു . അമ്മ അവനു മുന്നിൽ വല്യ ഒരു സയൻസ് ക്ലാസ്സ്‌ എടുത്തു. അവനു കാര്യം ഒന്നും മനസിലായില്ല. പക്ഷെ ഒന്ന് പിടികിട്ടി കടലിലോ കുളത്തിലോ എത്തിയാൽ ഇങ്ങോ തന്നെ തിരിച്ചുവരാം , ആവിയായി മുകളിലേക്ക് ...
അപ്പോൾ മഴ തുടങ്ങി ... ആദ്യമായി സ്കൂളിൽ പോകുന്ന കുട്ടിയെ പോലെ അമ്മയെ വിട്ടു അവൻ താഴേക്ക്‌ കുതിച്ചു, ഒരുപാട് കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം .
. അടുത്ത വേനലിൽ തിരികെ വീട്ടില് എത്താൻ .. അമ്മയെ കേട്ടിപിടിക്കാൻ , മടിയിൽ കിടക്കാൻ ..
ഓരോ നിമിഷവും അവനു വേഗം കൂടി കൂടി വന്നു... അവന്റെ മനസിലെ ഊർജവും ..
ഇന്നും ഞാൻ മഴ നോക്കി നിന്നു ,,
എന്നും ഞാൻ മഴയെ നോക്കിയിരുന്നത് ഒരു യുവ കാമുകന്റെ കണ്ണിലൂടെ ആയിരുന്നു . അപ്പോൾ മഴ പ്രണയവും, വിരഹവും , ആർദ്രതയുംഒക്കെ ആണ് മനസ്സിൽ നിറച്ചിരുന്നത് ..
മഴ നോക്കിനില്ക്കെ ഞാൻ ചെറുതായി.. ചെറുതായി ചെറുതായി ഒരു കുട്ടി ആയി മാറി ..
ഞാൻ മഴത്തുള്ളികളെ ഓർത്തു.. മഴത്തുള്ളിക്ക് ജീവൻ ഉണ്ടെങ്ങിലോ ? അമ്മയായ കാർമേഘത്തെ പിരിയുമ്പോൾ അവനു വേദന ഉണ്ടാവില്ലേ ? ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഭൂമിയിലേക്ക്‌ വീഴുമ്പോൾ പേടിയുണ്ടാവില്ലേ.. നിലത്തു പൊട്ടി തകരുമ്പോൾ വേദനയുണ്ടാവില്ലേ ? ഉണ്ടാവും ..
അല്ലെങ്ങിൽ വൈരമുത്തുവിന്റെ വരികൾ പോലെ "മേഘത്തെ പറ്റിച്ചു മണ്ണിൽ ചേരുന്ന വിരുതൻ ആണോ മഴ " ? എനിക്ക് മഴയെ കുട്ടിയായി കാണാൻ ആണ് ഇഷ്ടം .. ആദ്യമായി സ്കൂളിൽ പോകുന്ന കുട്ടിയെപോലെ , കുട്ടിയായിരുന്ന എന്നെപോലെ അവനും ഉണ്ടാവും പരിഭ്രമവും പരിഭവവും ..
മേഘത്തിന്റെ മടിയിൽ തല ചായ്ച്ചു കിടന്നുറങ്ങുന്ന മഴതുള്ളി . അവനു ചുറ്റും അവന്റെ അമ്മ തന്നെയാണ് .. അമ്മയുടെ രക്ഷ കവചം .. അമ്മയുടെ തണുത്ത തലോടലിൽ മയങ്ങി കിടക്കും .. അമ്മ അവനു കഥകൾ പറഞ്ഞു കൊടുക്കും . അമ്മ കാണുന്ന കാഴ്ചകൾ പറഞ്ഞു കൊടുക്കും . മഴക്കാലം വരുമ്പോൾ ഭൂമിയിലേക്ക്‌ പോകണം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവനു സങ്ങടം വന്നു.. ഒപ്പം പേടിയും.
ഭൂമി എങ്ങനെ ഇരിക്കും ? അങ്ങോട്ടുള്ള യാത്ര എങ്ങനെ ഇരിക്കും ? അവിടെ പോയി ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യാൻ ആണ് ? അവൻ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു .. അപ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞു നീ പോകുന്നത് ഭൂമിയിൽ ജീവൻ നിലനിര്ത്താൻ ആണെന്ന് .. അവിടെ ചെടികൾ മുളക്കാൻ,ജീവികൾക്ക് ദാഹം മാറ്റാൻ , മനുഷ്യന് കൃഷി ചെയ്യാൻ, അത് പാകം ചെയ്യാൻ .. പിന്നെ വൃത്തിയായി ജീവിക്കാൻ എല്ലാം മഴ പെയ്യണം ..
അതൊക്കെ കേട്ടപ്പോൾ അവനു സന്തോഷം തോന്നി . അവന്റെ കൊച്ചു മനസിൽ ഒരായിരം ചിന്തകള് വളര്ന്നു , സ്വയം ഒരു സൂപ്പർ ഹീറോ പരിവേഷം സൃഷ്ടിച്ചെടുത്തു.. അപോഴും ഒറ്റയ്ക്ക് പോകാൻ മടി.. അപോ അമ്മ പറഞ്ഞു അവൻ ഒറ്റക്കല്ല പോവുക എന്ന്.. ഒരായിരം മഴത്തുള്ളികൾ അവന്റെ കൂടെ ഉണ്ടാകും എന്ന് . അപ്പോൾ അവനു വീണ്ടും ധൈര്യം കൂടി .. അവൻ അതിനെക്കുറിച്ച്‌ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു . ഒരായിരം കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം ഒരു യാത്ര..
അതും ഇതുവരെ കാണാത്ത ഒരു നാട്ടിലേക്കു ... അവൻ ആകാംഷയോടെ താഴേക് നോക്കി .അവന്റെ കുഞ്ഞു കണ്ണുകൾക്ക്‌ ഒന്നും വ്യക്തമായ് കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അപ്പോൾ അമ്മ പറഞ്ഞു ഇപ്പൊ മഞ്ഞ നിറത്തിൽ കാണുന്ന ഈ വരണ്ട ഭൂമി നീ ചെന്ന് പച്ച ആക്കണം എന്ന് .. അപ്പോൾ ഭൂമി സുന്ദരം ആവും എന്ന്
അങ്ങനെ മഴക്കാലം വന്നെത്തി... അവന്റെ യാത്രക്കുള്ള സമയമായി.. അവൻ അമ്മെയെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു.. ഇനി എനിക്ക് അമ്മയെ കാണാൻ പറ്റില്ലേ ? അമ്മ അവനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു .. എല്ലാ മഴതുള്ളികൾക്കും ഇതാണ് വിധി. പക്ഷെ ചിലർ തിരിച്ചു വരും ..
അതെങ്ങനെ ? അവൻ കണ്ണ് തുടച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു . അമ്മ അവനു മുന്നിൽ വല്യ ഒരു സയൻസ് ക്ലാസ്സ്‌ എടുത്തു. അവനു കാര്യം ഒന്നും മനസിലായില്ല. പക്ഷെ ഒന്ന് പിടികിട്ടി കടലിലോ കുളത്തിലോ എത്തിയാൽ ഇങ്ങോ തന്നെ തിരിച്ചുവരാം , ആവിയായി മുകളിലേക്ക് ...
അപ്പോൾ മഴ തുടങ്ങി ... ആദ്യമായി സ്കൂളിൽ പോകുന്ന കുട്ടിയെ പോലെ അമ്മയെ വിട്ടു അവൻ താഴേക്ക്‌ കുതിച്ചു, ഒരുപാട് കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം .
. അടുത്ത വേനലിൽ തിരികെ വീട്ടില് എത്താൻ .. അമ്മയെ കേട്ടിപിടിക്കാൻ , മടിയിൽ കിടക്കാൻ ..
ഓരോ നിമിഷവും അവനു വേഗം കൂടി കൂടി വന്നു... അവന്റെ മനസിലെ ഊർജവും ..
Comments
Post a Comment